Δε μετανιώνω πια

Ποτέ δε θα φανταζόμουν πως θα χρησιμοποιούσα στίχους από τα Διάφανα Κρίνα σε ένα blog όπως αυτό! Που έχει δηλαδή ως βασικό σκοπό την εξύμνηση της χαράς, της ζωής και της αισιοδοξίας. Κι όμως! Όπως και οι καταραμένοι ποιητές, όπως και τόσοι άλλοι καλλιτέχνες, έτσι και τα παιδιά αυτά ξορκίζουν εδώ και χρόνια τους δαίμονές τους μέσω της μουσικής. Η τελευταία τους δουλειά, αρτιότατη, μεστή και πάντα μοναδική! Τόσοι στίχοι και ποιον να πρωτοδιαλέξω.. Ένα μικρό απόσπασμα από τα αγαπημένα μου..:

Δεν κόβεται στα δυο η ζωή,
είναι ήλιος και μαζί βροχή
Κι ούτε για μιαν αιωνιότητα
δε θ’ άλλαζα μια μέρα απ’ αυτή

Δεν κόβεται στα δυο η ζωή,
είναι κόλαση, παράδεισος μαζί
Κι αυτά που έζησα, είτ’ άσχημα
είτε όμορφα, ήσαν εγώ κι εσύ

Δεν κόβεται στα δυο η ζωή,
είναι ήλιος και βροχή μαζί

“Τελευταίος σταθμός”

Μην αλλάζετε τίποτα. Η ζωή δεν είναι μόνο ήλιος, είναι και βροχή. Δεν είναι όλα εύκολα και ρόδινα. Δεν έχει σημασία όμως τίποτε από όλα αυτά. Είτε όμορφα, είτε άσχημα… ήσαν εγώ κι εσύ. Ήμασταν εμείς. Είσαι εσύ. Κι εγώ.

Και η πορεία μας διαγράφεται λαμπρή, καθώς διερχόμαστε μέσα από τα δύσκολα περάσματα του κόσμου. Μην αλλάζεις τίποτα. Μη μετανιώνεις για το παρελθόν. Αποδέξου. Φόρεσε ένα χαμόγελο, φορτώσου θάρρος και θράσος και συνέχισε.

Καλή σας ημέρα. Καλή μας συνέχεια.